Zuid Amerika deel 2 Mendoza, Chili en Bolivia

Pfff Wat een pech dag was 31 augustus voor mij. In de morgen hoorde ik in het hostel dat de weg nog dicht was, maar de receptie zou om 9:00 bellen en dit checken. De weg was toch weer opengesteld!! Yes helemaal happy. Vlug een taxi genomen naar het busstation, want ik had de bus van 10:30. Bij het instappen van de bus gaf ik mijn ticket af maar toen zeiden ze dat ik niet op de lijst stond... Mm raar dacht dat ze mij gisteren hadden om geboekt, maar goed naar de receptie en die hadden mij op de bus van 13:00 gezet. Ook prima. Dus ff op het busstation hangen, wat eten en vast een pil genomen tegen de wagenziekte aangezien het flink wat slingeren is door de Andes ( wordt je beetje duf van dus rest van dag was ik dat ook). Ik zat eindelijk in de bus van 13 uur toen ze langskwamen met de mededing om de bus uit te gaan. De bussen reden niet meer!! De weg was weer dicht. Op het busstation had ik inmiddels twee Braziliaanse gasten ontmoet die ik eerder op een excursie had leren kennen. Aangezien zij Spaans spraken hebben ze mij geholpen om mijn ticket te annuleren. Ik kan u zeggen dat dit heeeel lang duurde en de dame achter de receptie heeft ook ongeveer half Argentinië afgebeld. ( althans dat gevoel had ik...) Mijn ticket was nu geannuleerd maar om het geld terug te krijgen moest ik op het eind van de dag terugkomen of in Santiago verder regelen.( was zondag dus bepekt personeel). Ik had uiteindelijk maar besloten om naar de luchthaven te gaan en daar een vlucht proberen te regelen, na natuurlijk de Brazilianen uitvoerig bedankt te hebben.
Op de luchthaven probeerde ik nog een ticket te kopen voor het eind van de middag maar zij durfde een prijs van 850 dollar te vragen!!!! De afstand denkt u nu, dit was maar 1 uur vliegen. Uiteraard heb ik deze man met mijn dode blik aangekeken en ben hier niet op ingegaan. Gelukkig was er op de luchthaven een internet computer en heb ik mijn vliegticket geboekt voor de volgende morgen rond 11 uur. De prijs was nog steeds belachelijk want voor deze prijs had ik nog steeds bijna een enkeltje Amsterdam-Zuid Amerika. De taxi teruggenomen naar het hostel en weer een bed geboekt. Ik ben rond vijf uur terug gegaan naar het busstation om het geld terug te vragen maar helaas konden zij mij nog steeds niet helpen! Dus weer een uur verspeeld, alhoewel ik met al dat wandelen nu een super conditie zou moeten hebben.... S'avonds heb ik maar wat pasta en groente (ff gezond doen) gekookt met een wijntje natuurlijk. Om het heel positief te bekijken heb ik eigenlijk geld bespaard door niet de vlucht van die middag te nemen..maar dit allemaal maakt het reizen eigenlijk ook weer leuk, nieuwe uitdagingen, niet weten wat de dag van morgen brengt, en op mooie locaties te zijn in plaats van het het toeristische Geleen. Het is wel heel jammer dat ik nu niet met de bus kan want het schijnt een van de mooiste busritten te zijn die er bestaat. Nou ja, goede reden om terug te keren.
Op maandag dan eindelijk het vliegtuig naar Santiago! Het zicht onderweg was helaas niet heel goed, maar toch heb ik de bergen af en toe kunnen zien. Het was dus nog steeds slecht weer. De vlucht zelf was vrij apart omdat het vliegtuig eerst een eind om vliegt om hoogte te winnen om over de bergen heen te komen. In Santiago heb ik, in de middag, vlug wat rondgelopen in de stad na eerst een paraplu gekocht te hebben. Deze had ik hier hard nodig. In Santiago o.a. Het volgende gezien; Plaza Armas, Cerro Santa Lucia lucia en de wijk Barrio Lastarria, de wijk Barrio Bellavista (voorstuk van deze wijk met veel locals en vrij arm. En dan ineens een heel toeristisch stuk). Gelukkig was het toen eindelijk droog geworden. Via het paleis De La Monenda weer terug. Het appartement lag op een centrale locatie en vanaf het balkon had ik een goed uitzicht op de stad.

De dag begon vroeg, heel vroeg. Ik had al om iets over vieren de taxi naar de luchthaven, waar het vliegtuig klaar stond naar Calama in noord Chili. Gelukkig had ik plaats bij de nooduitgang waardoor ik nog wat kon slapen. Op de luchthaven stond de taxi klaar naar San Pedro de Atacama. Het plaatsje ingegaan voor de lunch en het bevestigen van mijn tour naar Bolivia. Ze spraken daar bijna geen Engels en de voucher zij hun ook al niks. Ik moest morgen terugkomen. Na de lunch heb ik het plaatsje verkend. Het is een klein plaatsje midden in de woestijn op 2,5 km hoogte. Het plaatsje zelf stelt niet zo veel voor. Een gezellig plaatsje met veel restaurants, shops en organisaties voor excursies. In de avond had ik een excursie om naar de prachtige sterrenhemel te kijken. De sterrenhemel is hier natuurlijk heel anders dan Nederland aangezien dit het zuidelijke halfrond is. Na een leuke uitleg over de sterren, planeten en hoe men vroeger over de sterren dacht mochten we via een aantal telescopen naar de sterren, planeten en de maan kijken. Allemaal zeer indrukwekkend en om stil van te worden en te beseffen dat wij deel uitmaken van een enorme scheppingskracht. De vliegende panters hadden hier ook een mooie uitspraak over. Bekijk deze video op YouTube: http://youtu.be/VqBU6WMNFKk . De maan was vrij fel wat een nadeel en voordeel was. Te veel licht maar wel een super zicht op de maan. Zie ook foto's gemaakt door via telescoop.
En ja hoor de wakker ging weer af rond 4 uur. Dit was geen foutje want vanochtend had ik een tour naar de geisers. Wij kwamen hier aan bij het ochtend gloren, op een hoogte van 4,5 kilometer en een temperatuur van -10. Gelukkig had ik al gehoord dat het erg koud was dus warm ingepakt. ( in de middag toch maar handschoenen en warme sokken gekocht voor Bolivia). Het enige waar ik echt last van had was van koude tenen. De geisers waren indrukwekkend en prachtig om te zien, zeker met de zon die langzaam achter de bergen op komt. Na nog een duik in een warm water meer (alhoewel ik het water niet heel warm vond) genomen te hebben zette de tour koers richting een klein dorpje. In het begin van de middag probeerde ik weer de tour naar Bolivia te bevestigen maar nu gaven ze aan dat ik niet op lijst stond. Meteen maar een mail gestuurd naar organisatie die dit geregeld heeft. Intussen bij het zwembad in de zon afwachten. Ach beter dan in Nederland afwachten toch...uiteindelijk is het een heel lang verhaal geworden. Ik zal het verhaal maar kort houden. Wil niet te veel klagen....de tour was inderdaad niet goed geboekt, dus nu vertrek ik vrijdag met de tour naar de zoutvlaktes in Bolivia. Een extra dag in San Pedro de Atacama. Geen straf met het mooie weer en goede temperaturen. Ik heb nu wel een dag korter in La Paz, wel jammer natuurlijk. In de avond heb ik op aanraden van een vriend een Pisco Sour, een cocktail, genomen. Dank hiervoor! Want het smaakte prima, zeker met een happy hour. Op donderdag ben ik maar wat later opgestaan dan de afgelopen twee dagen. Deze dag heb ik niet gek veel gedaan. Bij zwembad liggen, de stad in en S'avonds bij een leuk restaurant gegeten waar ze leuke lokale live muziek maakte.

Op vrijdag werd ik rond 7:30 opgehaald voor de drie daagse tour door Bolivia. Na een ontbijt kwamen wij rond 8:15 aan bij een kleine grenspost. Dit was de grenspost voor het verlaten van Chili. De grenspost van Bolivia (ook heeeeeel klein) was nog een half uur rijden. Bij de grens met Bolivia stapte wij over op de jeep. De groep bestond uit drie Duitsers (rond 24 en 25) en een stel uit Chili (rond 32). Gelukkig sprak het stel uit Chili een klein beetje Engels zodat zij wat dingen konden vertalen. Op deze tour hebben wij hun Engels geleerd en zij ons Spaans. Het was een hele leuke groep en de communicatie verliep eigenlijk ook goed. Als eerste reden wij met de jeep naar Laguna Verde en Laguna Licancabur. Beide plekken waren erg mooi en de prachtige omgeving maakte het tot een plaatje. Vandaar reden wij door naar Aguas Termales de Polques. Dit was een heerlijk warm (36 graden) meer om weer warm te worden. Tenminste als je het aandurfde want het was (ijs)koud en winderig! Wat denken jullie, zou die Ronald zo gek geweest zijn om er in te gaan??? Via de geisers zijn wij doorgereden naar de plek waar wij zouden overnachten, bij Laguna colorada. Onze chauffeur was ook onze gids (niet dat hij veel praatte) en de kok. Na de lunch genuttigd te hebben en nog wat warmer aangekleed te hebben zijn wij de omgeving gaan verkennen. Het is een prachtige omgeving met veel Flamingo's. Deze omgeving lag op zo 4,3 km hoogte, dus deze slaapplaats is zeker een nieuw record qua hoogste slaapplek voor mij. Onderweg kwamen wij zelfs op bijna 5 km hoogte. Gelukkig had ik geen last van hoogteziekte, zoals sommige van onze groep. Een heuveltje opklimmen op 4,3 km hoogte is flink hard werken en naar adem happen. Na wat gekaard en gegeten te hebben was het tijd voor bed. Bedtijd rond 21:45. Het hostel was zeer simpel. Geen oplaadpunten, geen telefoonbereik laat staan WiFi, geen douches en om 22:00 ging het licht uit. O ja en het ergste punt was dat het ijs en ijskoud was, (Bevestigd gekregen te hebben dat ik geen kampeerder ben) dus maar goed warm inpakken voor het slapen en tijdens het verblijf. De volgende ochtend vertrokken wij naar Arbol de Piedra en Desierto Dali. Dit was weer een hele andere omgeving dan gisteren met meer stenen. Na een lunch in een klein gehucht ( pas 5 jaar op stroom) gingen wij verder naar het zouthostel vlakbij de zoutvlakte. De route onderweg was heel mooi maar ook erg hobbelig. De bagage ging steeds het dak op. Het dorpje stelde hier ook niet veel voor. Gelukkig was het hier wel warmer en was er een douche van 19:00 tot 21:00. Na wat Spaanse les en gegeten te hebben maar niet te laat naar bed gegaan want de volgende dag vertrok de jeep alweer om 05:30. Na een tiental minuten reden wij al op de zoutvlakte. De eerste stop was bij Isla Incahuas. Dit is een eilandje midden op de zoutvlakte. Vanaf deze locatie konden wij een prachtige zonsopkomst aanschouwen. Na veel foto's was het tijd voor een ontbijt bij de zoutvlakte en het eiland. Na het ontbijt heb ik al wat leuke foto's gemaakt op de zoutvlakte. Hierna reed de jeep een eind de zoutvlakte op, waar wij geweldige en bizarre foto's konden maken. De zoutvlakte ligt op zo 3,6 km hoogte en beslaat een oppervlakte van 12.000 vierkante meter. Omdat het gebied zo groot is en kaal kan je bijvoorbeeld foto's maken waardoor het lijkt of iemand op je staat, je opeet, op de jeep staat, op op een fles water staat. De mooiste foto ( moet ik nog krijgen) was dat wij als groep (de schaduw dan) een Schorpioen vormde. Na de zoutvlakte verlaten te hebben zijn wij nog langs een zouthotel gegaan en een treinkerkhof. Rond het middaguur kwamen wij aan in Uyuni, waar wij afscheid namen van onze chauffeur. Na een niet echt al te lekkere lunch met de groep gingen de andere bustickets regelen voor hun verdere reis en ik ging naar mijn hotel. Met de groep hebben wij S'avonds (op tijd, want een aantal moesten de bus halen) nog wat gegeten en uiteindelijk afscheid genomen van elkaar.

Op maandag vertrok ik per vliegtuig naar La Paz wat 40 minuten vliegen was. (De Duitsers gingen met de bus, een busrit van ruim 12 uur). Ik was blij dat ik het vliegtuig genomen had. Bij toeval kwam ik hun zelfs nog tegen in La Paz. La Paz is een stad op 3,6 km hoogte en ligt prachtig tussen de bergen in. De stad zelf is enorm druk, veel luchtvervuiling en een heel stuk minder welvarend. Als eerste had ik wat contact geld nodig. Na vele bankautomaten geprobeerd te hebben had ik ongeveer na 1 uur eindelijk succes. Pfffff dacht al dat er iets aan de hand was. In La Paz heb ik de San Fransico church en plaza Murillo bekeken. Dit is een plein met regeringsgebouwen en een kerk. Verder ben ik nog wat door de stad heen gelopen (af en toe heel stijl) en de sfeer van de stad op mij laten inwerken. Op dinsdag 9-9-2014 ga ik naar alweer mijn vierde (en laatste) land in Zuid-Amerika, op naar Brazilië!

Hopelijk bent u wakker gebleven want het is inderdaad weer een lang verslag.

Een warme groet (in Brazilië is het eindelijk lekker warm), Ronald.